Burgerlijk Wetboek kent de instelling van beëindiging van het contract en kent de instelling van een eenzijdige weigering om het uit te voeren. Een zekere gelijkenis (beide dienen het stadium van beëindiging van het contract, de regels voor weigering verwijzen naar de bepalingen over beëindiging) veroorzaakt soms dat de partijen ze mengen, wat resulteert in lichte beschaafde monsters - producten van interspecifieke kruising: "eenzijdige beëindiging van het contract" "En zelfs" ongemotiveerde vroege beëindiging van het contract eenzijdig. " De vraag rijst over de ethiek van dergelijke experimenten met civielrechtelijke instellingen, vooral omdat hun resultaten veel bloed kunnen beroven, zowel aan hun scheppers als aan onschuldige praktiserende advocaten.

Om te beginnen is geen "eenzijdige beëindiging van het contract" mogelijk. Het wordt beëindigd met wederzijdse instemming van de partijen, of door een rechtbank die door een van hen is ingeleid. In het tweede geval is het initiatief niet gelijk aan een soort van "eenzijdigheid", het proces van beëindiging kan niet worden opgelost door de exclusieve wil van de persoon die met een dergelijk initiatief kwam - een tussenliggende schakel in de vorm van een tegenpartij of een rechtbank is altijd noodzakelijk (het zou vreemd zijn als de rechtbank die de opzegging eist beide / alle partijen bij het contract werden behandeld). Opdat een contractpartij zich met zijn wil zou terugtrekken uit het contract, moet hij het recht hebben om eenzijdig te weigeren het uit te voeren, gerealiseerd door de overeenkomstige wil aan tegenpartijen aan te kaarten.

In de meeste gevallen beteken- den pogingen om een ​​kruisbloemigen met een varken te kruisen dat de partijen een soort preferentie (in vergelijking met de gevestigde code) probeerden te bewerkstelligen door een eenzijdige terugtrekking uit het contract, maar dit niet op adequate wijze in de tekst van het contract konden uitdrukken. De lage kwaliteit van contractwerk wordt natu/post/beeindiging/nl/urlijk bevorderd door het feit dat, op het niveau van middelgrote bedrijven en daaronder, het wordt uitgevoerd volgens het principe "laten we snel alles ondertekenen en dan zullen we het begrijpen". Dit wordt nog verergerd door het feit dat de wetgever dergelijke verwarring ook toestaat (zie blz. 22 . Art. 3 Federale wet nr. 137-FZ van 25 oktober 2001) en de hoogste gerechtelijke instanties ( regerende Presidium van het Supreme Arbitration Court van de Russische Federatie nr. 5848/98 van 22 december 1998; Clausule 4 van de toetsing van de Court Practice van het Supreme Court van de Russische Federatie nr. 1 (2016).

In dit opzicht is de sleutel de kwestie van kwalificatie door de rechtbanken van al deze complexe structuren. Vaak betekent de formulering "kan eenzijdig vóór het schema worden beëindigd" (vergezeld van een verwijzing naar "kennisgeving van beëindiging van het contract") feitelijk dat de partijen een eenzijdige weigering om het contract uit te voeren in gedachten hadden. Zonder enige aanvullende vereisten te stellen, behalve de richting van "kennisgeving van een eenzijdige beëindiging van het contract", komen dergelijke voorwaarden volledig overeen met de beschrijving van de unilaterale weigering die het Presidium van het Supreme Arbitration Court van de Russische Federatie in Een decreet 9 september 2008 № 5782/08:

"Voor een eenzijdige weigering om een ​​contract uit te voeren met betrekking tot de activiteiten van zijn partijen, volstaat alleen het feit in de wet of in de overeenkomst van de partijen te specificeren over de mogelijkheid van een eenzijdige afwijzing."

En dit is precies hoe de contractuele toestand van het Presidium van het Supreme Court of Arbitration of the Russian Federation in Resolutie nr. 13057/09 van 16 februari 2010 kwalificeerde:

"Op basis van clausule 6.2 van de leaseovereenkomst, kan de geldigheid ervan worden beëindigd vóór het verstrijken bepaald in artikel 6.1 van de termijn in het geval voorzien in clausule 2.4.3 van het contract, evenals eenzijdige beëindiging van het contract.

Daarom hebben de rechtbanken van eerste en beroepsprocedures redelijkerwijs geconcludeerd dat er een voorwaarde in de huurovereenkomst bestaat over de mogelijkheid van vroegtijdige beëindiging op verzoek van de verhuurder.

Wat betreft de eenzijdige weigering om het contract uit te voeren (eenzijdige opzegging van het contract), volstaat het feit van deze aanwijzing in de overeenkomst van de partijen, dat er geen reden was om de acties van het departement te overwegen om de beëindiging van het huurcontract in het staatsregister in te voeren .

Een andere kwalificatie van dergelijke contractvoorwaarden is echter mogelijk, vooral in gevallen waarin "eenzijdige beëindiging van het contract" gepaard gaat met specifieke voorwaarden voor het beëindigen van het contract. Hoogstwaarschijnlijk was de wil in dit geval gericht om ervoor te zorgen dat de persoon de mogelijkheid had om het contract eenzijdig te verlaten, maar ze werd begraven onder zo'n dikke laag van wil dat het niet mogelijk is om het te reconstrueren. In dit verband, het geval van "ongemotiveerde annulering", overwogen door de SCES AF van de RF-strijdkrachten ( Definitie van het Supreme Court van de Russische Federatie van 08.21.2015 N 310-ЭС15-4004 in geval nummer A08-7981 / 2013).

In dit geschil hebben de partijen, die in een van de clausules van de langlopende huurovereenkomst de redenen voor de ontbinding voor de rechtbank hebben vastgelegd, in een andere clausule bepaald dat in geval van vroegtijdige beëindiging van het contract om andere redenen, de partijen verplicht zijn om een ​​jaar voor de beëindiging schriftelijk op de hoogte te worden gesteld van de aanstaande beëindiging. Wat was bedoeld? Hoogstwaarschijnlijk kan worden afgezien van het contract, maar een dergelijke weigering is pas een jaar later geldig, nadat deze is aangekondigd. Eigenlijk, het verstrekken van een dergelijke grote aflossingsvrije periode (vier keer langer dan de opzegtermijn voor de herroeping van het contract voor onbepaalde tijd, punt 2 . Art. 610 Het Burgerlijk Wetboek van de Russische Federatie) kan het voornemen van de partijen aangeven om garanties te geven aan de tegenpartij die het contract van de partij weigert (hetzij om een ​​nieuwe huurder te vinden als gewoonlijk, of om een ​​nieuw pand te vinden). Als de partijen ervan waren uitgegaan dat in dit geval de gebruikelijke procedure voor beëindiging zou werken, was er geen redelijke reden om een ​​dergelijke lange periode vast te stellen. Dit voornemen werd echter zo onvolkomen geformuleerd dat de rechter deze bepaling juist interpreteerde als een aanvullende procedure voor het beëindigen van de overeenkomst, waarbij de rechtszaak werd afgewezen met betrekking tot de inconsistentie van aanvullende gronden door de partijen.

Vergelijkbare voorwaarden van het contract waren onderworpen aan toetsing door het presidium van het Supreme Arbitration Court in Een decreet dd 20 oktober 2011 N 9615/11. In overeenstemming met de contractuele voorwaarde had de huurder het recht om vroegtijdige beëindiging van het contract te eisen, onder voorbehoud van de waarschuwing van de verhuurder, niet minder dan 90 dagen, onder voorbehoud van hun verplichtingen om de huur te betalen en de kosten van de verhuurder voor nutsvoorzieningen en onderhoudsdiensten te vergoeden. De rechtbank van eerste aanleg was van mening dat de partijen voorzagen in de eenzijdige weigering van de huurder om het contract uit te voeren. Het Supreme Court van het Hooggerechtshof van RF wijzigde:

"Volgens clausule 2 van artikel 450 van de Code kan het contract op verzoek van een van de partijen worden beëindigd door een rechterlijke uitspraak in de gevallen die in het contract worden vermeld.

Artikel 7.5 van de huurovereenkomst voorziet in het recht van de huurder om vroegtijdige beëindiging van het contract te eisen, maar niet het recht om het contract eenzijdig te beëindigen in verband met artikel 3, derde lid, van de Code.

Aangezien de verhuurder weigerde het contract te beëindigen en de relevante overeenkomst tussen de partijen niet werd bereikt, had de huurder het recht om te eisen dat het contract voor de rechtbank werd opgezegd. De huurder maakte van dit recht gebruik door in het onderhavige geval een tegenvordering in te dienen.

Zoals vastgesteld door de rechtbank in eerste aanleg, de huurder voldeed aan alle voorwaarden van artikel 7.5 van de huurovereenkomst, werd de verhuurder vooraf gewaarschuwd over het voornemen van de huurder om de huurovereenkomst te beëindigen vanwege de beëindiging van het bijkantoor, maar de verhuurder gaf de huurder geen redelijke redenen om de overeenkomst te beëindigen.

Hier, zoals we zien, werd ook een niet helemaal correcte omzet gebruikt - "het recht om het contract eenzijdig te beëindigen" - maar daar gaat het niet om. In het geval dat de elementen van beëindiging en eenzijdige weigering ervan worden gemengd, kan niemand worden verzekerd tegen enige interpretatie van dergelijke voorwaarden. Kenmerkend is dat in de interpretatie die het Presidium van het Supreme Arbitration Court heeft gekozen, de autoriteit van de persoon om de contractuele relatie te beëindigen ook eenzijdig blijft, het gaat eenvoudigweg gepaard met een procedurele superstructuur die de beëindiging van het contract veroorzaakt. De rol van de rechtbank in een dergelijke interpretatie van contractuele voorwaarden is beperkt tot het certificeren van de tijdige eenzijdige uiting van de wil van de persoon, in wezen de rechtbank fungeert als een notaris: dan een kennisgeving wordt gedaan dan moet het contract worden beëindigd. Waarom entiteiten dupliceren als het mechanisme van eenzijdige terugtrekking uit het contract al is vastgesteld en geregeld.

Contractuele voorwaarden moeten worden gerespecteerd, ongeacht de ongelooflijke condities waarover de partijen het eens zijn, dit is een axioma. Maar er is geen garantie dat de metaaldetector bij de ingang van de rechtbank het scheermes van Occam zal bevestigen, gedragen in de koffer van een goedgeleide advocaat, en er is geen garantie dat het contract dat met zijn hulp wordt voorbereid de belangenbehartiging van de partijen zal behouden. geïnterpreteerd als een eenzijdige weigering, of omgekeerd). De garantie is een "geen GGO" -teken op het contract. Helder denken is een belofte van duidelijkheid.